Εγκαίνια του Ι.Ν. Αγίου Iωάννη Βλαδιμήρου στο Μπάρ Μαυροβουνίου (ΦΩΤΟ)

Τήν Κυριακήν, 12ην /25ην Σεπτεμβρίου 2016, ἔλαβε χώραν ἡ τελετή τῶν ἐγκαινίων τοῦ Ἱ. Ναοῦ τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Ἰωάννου Βλαδιμήρου, τοῦ μαρτυρήσαντος τό ἔτος 1016.

Ἡ τελετή αὕτη ἔλαβε χώραν κατά τό τρέχον ἔτος, καθ’ ὅτι ἐν αὐτῷ συμπληρώνεται χιλιετία ἀπό τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἐν λόγῳ μάρτυρος. Ὁ Ναός οὗτος ἀνηγέρθη τῇ θείᾳ ἐμπνεύσει, ἐπιμελείᾳ, μόχθῳ καί φροντίδι τοῦ οἰκείου Ἱεράρχου Μητροπολίτου Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλοχίου ( Ράντοβιτς).

Ὁ Ναός οὗτος δεσπόζει εἰς τό κέντρον τῆς πόλεως Μπάρ ὡς ὁλόφωτος μαρτυρία τῆς Ὀρθοδοξίας, ἐπιβιωσάσης καί ἀκμαζούσης εἰς Μαυροβούνιον, παρά τάς ἀντιξοότητας τοῦ παρελθόντος καί τοῦ παρόντος. Ἐσωτερικῶς ἡ δόμησις καί ἡ ἁγιογράφησις αὐτοῦ ὡς καί τά ὑλικά τῆς δομήσεως καί ἁγιογραφήσεως αὐτοῦ ἀφήνουν ἔκθαμβον τόν ἐπισκέπτην, ὥστε νά μήν γνωρίζῃ τί νά θαυμάσῃ πρῶτον καί τί ὕστερον καί τόν πιστόν προσευχόμενον, ὥστε νά εἴπῃ «ἔν τῷ ναῶ ἑστῶτες τῆς δόξης Σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν» καί «οὐρανός πολύφωτος ἡ Ἐκκλησία, ἀνεδείχθη ἅπαντας φωταγωγοῦσα τούς πιστούς, ἐν ᾧ ἑστῶτες κραυγάζομεν, τοῦτον τόν οἶκον στερέωσον Κύριε».

Εἰς τήν τελετήν τῶν Ἐγκαινίων, τελεσθεῖσαν ἀκριβῶς συμφώνως πρός τό Τυπικόν τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, μετέσχον ἀντιπρόσωποι ὅλων τῶν Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν. Αἱ Ἐκκλησίαι τῶν Ἱεροσολύμων, Σερβίας καί Ἀλβανίας μετέσχον διά τῶν Προκαθημένων αὐτῶν, Μακαριωτάτων Πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ. Θεοφίλου, Πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου καί Μακαριωτάτου Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου.
Τῆς τελετῆς καί τῆς θ. Λειτουργίας προεξῆρξεν ὁ Μακαριώτατος Πατήρ ἡμῶν καί  Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος, συλλειτουργούντων Αὐτῷ τοῦ Μακαριωτάτου Πατριάρχου Σερβίας κ. Εἰρηναίου, Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας κ. Ἀναστασίου καί τῶν ἀντιπροσώπων τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν, τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί ἄλλων, παρουσίᾳ ἐκπροσώπων τῆς Πολιτείας τοῦ Μαυροβουνίου, ἄλλων Χριστιανικῶν δογμάτων καί τῇ συλλειτουργίᾳ πολλῶν Ἀρχιερέων, πλειάδος Ἱερέων καί πλήθους πιστοῦ λαοῦ καί ψαλμῳδίᾳ βυζαντινῇ καί εὐρωπαϊκῇ χορῳδίᾳ, πάντων τούτων συντελούντων εἰς τήν βαθεῖαν βίωσιν τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, συνεχείας τοῦ Μυστικοῦ Δείπνου καί τοῦ Σταυροῦ καί τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ πρός σωτηρίαν ἡμῶν καί δόξαν τοῦ ἐν Τριάδι Θεοῦ ἡμῶν.
Ἐπί τῇ ἱδρύσει καί ἐγκαινιάσει τοῦ Ναοῦ καί τοῦ μαρτυρίου τοῦ ἁγίου Μεγαλομάρτυρος ἸωάννουΒλαδιμήρου ἐξεφώνησε τόν πανηγυρικόν λόγον ἡ Α.Θ.Μ. ὁ Πατήρ ἡμῶν καί Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἔχοντα οὕτως ὡς ἕπεται:

«Ταῦτα λελάληκα ὑμῖν, ἵνα μή σκανδαλισθῆτε, ἀποσυναγώγους ποιήσουσιν ὑμᾶς· ἀλλ’ ἔρχεται ὥρα, ἵνα πᾶς ὁ ἀποκτείνας ὑμᾶς δόξῃ λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ» (Ἰωάνν. 16, 2)
 Μακαριώτατε Ἀρχιεπίσκοπε Πεκίου καί Πατριάρχα Σερβίας  κ. κ. Εἰρηναῖε,
Ἱερώτατε Μητροπολῖτα Μαυροβουνίου καί Παραθαλασσίας  κ. Ἀμφιλόχιε,
Ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί,

Ὁ συμμάρτυς τοῦ τιμίου αἵματος τοῦ μαρτυρίου τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ γενόμενος, Ἅγιος Ἰωάννης Βλαδιμήρ, συνήγαγε πάντας ἡμᾶς σήμερον ἐν τῇ Πανορθοδόξῳ ταύτῃ ἱερᾷ καί εὐχαριστιακῇ Συνάξει, ἵνα πανηγυρικῶς ἑορτάσωμεν τήν χιλιοστήν ἐπέτειον τοῦ ὑπέρ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, μαρτυρίου αὐτοῦ. Προσέτι δέ, ἵνα ὁμοθυμαδόν ἐν ἑνί στόματι μαρτυρήσωμεν «τήν μαρτυρίαν, ἥν μεμαρτύρηκεν ὁ Θεός περί τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ. Καί αὕτη ἐστίν ἡ μαρτυρία, ὅτι ζωήν αἰώνιον ἔδωκεν ἡμῖν ὁ Θεός, καί αὕτη ἡ ζωή ἐν τῷ υἱῷ αὐτοῦ ἐστιν. Ὁ ἔχων τόν Υἱόν ἔχει τήν ζωήν· ὁ μή ἔχων τόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ τήν ζωήν οὐκ ἔχει» (Α΄ Ἰωάν. 5, 10-12).
Αὐτήν ταύτην τήν Ἰωάννειον μαρτυρίαν ὅτι «ὁ ἔχων τόν Υἱόν ἔχει τήν ζωήν» ἐκήρυττε ὡς ἄλλος Ἰωάννης Πρόδρομος εἰς τάς πνευματικάς ἐρήμους τοῦ Μαυροβουνίου, τοῦ Δυρραχίου καί τῆς Ἀλβανίας κατά τήν παρεπίδημον ἐπίγειον αὐτοῦ ζωήν, ἀλλά καί κατά τήν μετάβασίν του εἰς τήν αἰώνιον οἰκίαν ἐν τοῖς οὐρανοῖς ὡς διδάσκει καί ὁ θεῖος Παῦλος: «Οἴδαμεν γάρ ὅτι ἐάν ἡ ἐπίγειος ἡμῶν οἰκία τοῦ σκήνους καταλυθῇ, οἰκοδομήν ἐκ Θεοῦ ἔχομεν, οἰκίαν ἀχειροποίητον αἰώνιον ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Β΄ Κορ. 5, 1).
Καί ἡ μέν οἰκία τοῦ σκήνους, δηλονότι τοῦ σώματος τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου, κατελύθη διά τῆς ἐκτμηθείσης αὐτοῦ κεφαλῆς. Τό δέ σῶμα, ἤτοι τό ἀκέφαλον καί ἄφθαρτον αὐτοῦ λείψανον, ἐδόθη κληρονομία ἡμῖν, ὡς σεπτόν καί ὁρατόν μαρτύριον τῆς προόδου εἰς τήν ἐν οὐρανοῖς αἰώνιον καί ἀχειροποίητον οἰκίαν, ὡς λέγει καί ὁ ὑμνῳδός: «Τῆς κεφαλῆς τοῦ σώματος, ἐκτμηθείσης σου Ἰωάννη Πατήρ ἡμῶν, ἡ τῆς σῆς σαρκός ψυχή ἡγεμονεύουσα, ἐκ ταύτης διῄρητο· ἀλλ’ ἡ θεότης ἐκ τῆς σαρκός, τοῦ Ἐμμανουήλ, οὐ διῃρέθη ἐντεῦθεν, ὀστοῦν οὐ συνετρίβη, τοῦ Θεοῦ καί Δεσπότου ἡμῶν».
Καί οἱ μέν διῶκται, οἱ ἀποκτείναντες τόν μάρτυρα τῆς ἀληθείας τοῦ Χριστοῦ Ἰωάννην τόν Βλαδιμήρ, ἔδοξαν λατρείαν προσφέρειν τῷ Θεῷ. Ἡμεῖς δέ, τουτέστιν ἡ ἁγία τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησία, ἐκτήσατο ἑαυτῇ θησαυρόν μυρίων ἀγαθῶν καί ἰαμάτων, ὡς λέγει καί ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «Ἀπέδωκεν ἡμῖν (ὁ Θεός) τήν ἀγίαν ταύτην κιβωτόν τό σῶμα τοῦ μάρτυρος· ταύτην κατέχομεν μέχρι τῆς παρούσης ἡμέρας, μυρίων οὖσαν ἀγαθῶν θησαυρῶν. Καί γάρ ἐμερίσατο ὁ Θεός πρός ἡμᾶς τούς μάρτυρας, τάς ψυχάς λαβών αὐτός, τά σώματά των ἡμῖν ἔδωκεν, ἵνα ἔχωμεν ὑπόμνησιν ἀρετῆς διηνεκῶς τά ἅγια τούτων ὀστέα».
Μακαριώτατε / Σεβασμιώτατε!
 Ἡμεῖς ἐλέῳ Θεοῦ τεταγμένοι ὄντες διακονηταί ἐν τῷ σεμνῷ καί παναγίῳ τῆς σωτηρίου ἀναστάσεως μαρτυρίῳ, δηλονότι τῷ Παναγίῳ καί Ζωοδόχῳ Τάφῳ τοῦ Θεοῦ καί Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ, παρεγενόμεθα εἰς τήν εὐλογημένην ὑμῶν χώραν, ἵνα ἀφ’ ἑνός μέν συμμετάσχωμεν μετά τῶν ἀγαπητῶν συλλειτουργῶν ἀδελφῶν ἡμῶν εἰς τά ἐγκαίνια τοῦ πρός τιμήν καί μνήμην τοῦ ἁγίου μάρτυρος Ἰωάννου ἀνεγερθέντος μεγαλοπρεποῦς τούτου καθεδρικοῦ ναοῦ. Ἀφ’ ἑτέρου δέ, μετά τοῦ ψαλμῳδοῦ εἴπωμεν: «Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστόν τό ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ· ὅτι ἐπήρθη ἡ μεγαλοπρέπειά σου ὑπεράνῳ τῶν οὐρανῶν» (ψαλμ. 8, 1). Οὐχ ἦττον δέ, ἵνα δοξολογικῶς καί εὐχαριστιακῶς ὁμολογήσωμεν τήν ἑνότητα τῆς πίστεως καί τήν κοινωνίαν τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὡς τοῦτο ἐμαρτυρήθη ἐν τῇ προσφάτῳ ἐν Κρήτῃ συγκληθείσῃ Ἁγίᾳ καί Μεγάλῃ Πανορθοδόξῳ Συνόδῳ.
Αὐτό τοῦτο ἐξ ἄλλου παραγγέλλει ὁ θεῖος Παῦλος λέγων: «Παρακαλῶ οὖν ὑμᾶς ἐγώ ὁ δέσμιος ἐν Κυρίῳ ἀξίως περιπατῆσαι τῆς κλήσεως, ἧς ἐκλήθητε, μετά πάσης ταπεινοφροσύνης καί πραότητος, μετά μακροθυμίας, ἀνεχόμενοι ἀλλήλων ἐν ἀγάπῃ, σπουδάζοντες τηρεῖν τήν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης, ἕν σῶμα καί ἕν πνεῦμα, καθώς καί ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἕν βάπτισμα· εἷς Θεός καί πατήρ πάντων, ὁ ἐπί πάντων, καί διά πάντων, καί ἐν πᾶσιν ἡμῖν» (Ἐφεσ. 4, 1-6).
Τῆς κλήσεως ταύτης μάρτυς ἐγένετο διά τοῦ μαρτυρικοῦ αὐτοῦ αἵματος ὁ πιστός φίλος καί μιμητής τοῦ Χριστοῦ ἅγιος μάρτυς Ἰωάννης. Τῆς κλήσεως ταύτης καλούμεθα καί ἡμεῖς, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, νά γίνωμεν μάρτυρες διά τοῦ κηρύγματος τῆς ἀληθείας. «Πᾶς γάρ κῆρυξ ἀληθείας, μάρτυς ἐστί Θεοῦ». Προσέτι δέ «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος» διδάσκει ὁ ἱερός Χρυσόστομος.
Τό δέ κήρυγμα τῆς ἀληθείας οὐδέν ἕτερόν ἐστι, εἰμή τό φῶς τῆς ἐν τῷ ὄρει Θαβώρ μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. Αὐτοῦ τοῦ φωτός ἐγένετο μέτοχος καί κοινωνός ὁ ἅγιος ἡμῶν Ἰωάννης, ὁ ὁποῖος ὡς μάρτυς τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ παραγγέλλει μετά τοῦ σοφοῦ Παύλου λέγων: «Ἀδελφοί γρηγορεῖτε, στήκετε ἐν τῇ πίστει, ἀνδρίζεσθε, κραταιοῦσθε» (Α΄ Κορ. 16, 13). Καί τοῦτο, διότι εἰς τήν σύγχρονον ἡμῶν ἐποχήν ζῶμεν νέας μορφάς διωγμῶν καί εἰδωλολατρείας. Τόν τόπον τῶν ἠθικῶν ἀξιῶν τοῦ Εὐαγγελίου ἔχει καταλάβει πλέον ἡ «ἐθελοθρησκεία», ἡ ὁποία συνίσταται εἰς θρησκείαν τῆς αὐταρεσκείας, τῆς θελήσεως καί τῆς ἐπινοήσεως, ὡς ἐναργέστατα λέγει ὁ ψαλμῳδός: «Καί ἄνθρωπος ἐν τιμῇ ὤν, οὐ συνῆκε, παρασυνεβλήθη τοῖς κτήνεσι τοῖς ἀνοήτοις καί ὡμοιώθη αὐτοῖς» (Ψαλμ. 48, 13).
Ἡ ἁγία μαρτυρική καί βασιλική / ἡγεμονική προσωπικότης τοῦ Ἁγίου μάρτυρος Ἰωάννου Βλαδιμήρ προβάλλει σήμερον ἐπί τῇ χιλιοστῇ ἐπετείῳ τῆς μνήμης αὐτοῦ, ὡς ζῶν παράδειγμα πρός μίμησιν ὡς ἀναφωνεῖ καί ὁ τῶν μαρτύρων ὑμνῳδός τῆς Ἐκκλησίας: «Μάρτυς εὐκλεής, καί θεῖος Ἀπόστολος, καί μύστης ἔνθεος, ὤφθης θείῳ ἔρωτι, τοῦ Βασιλέως τῆς δόξης, Ἅγιε, μαρτυρικῶς σφραγίσας σου τό θεῖον κήρυγμα, καί τῆς ἄνω δόξης καί λαμπρότητος, ἠξιώθης, Ἰωάννη Βασιλεῦ καί Ἰσαπόστολε».
 Ἱκετεύσωμεν καί ἡμεῖς οἱ ταπεινοί καί ἀνάξιοι τόν Ἅγιον Ἰωάννην, ἵνα διά τῶν πρεσβειῶν τῆς Ὑπερευλογημένης Θεοτόκου καί ἀπειρπαθένου Μαρίας καί τῶν πρεσβειῶν αὐτοῦ ἀξιωθῶμεν τῆς αἰωνίου βασιλείας τοῦ Σωτῆρος ἡμῶν Χριστοῦ. «Οὐ γάρ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν, ἀλλά τήν μέλλουσαν ἐπιζητοῦμεν» (Ἑβρ. 13, 14). Ἡ χάρις τοῦ Παναγίου καί Ζωοδόχου Τάφου εἴη μετά πάντων ἡμῶν. Ἀμήν».  
Ἐν συνεχείᾳ τῆς προσφωνήσεως ταύτης ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ. Θεόφιλος ἐπέδωσεν εἰκόνα τῆς Θεοτόκου Ἱεροσολυμιτίσσης εἰς τόν Μακαριώτατον Πατριάρχην Σερβίας κ. Εἰρηναῖον καί τόν Σεβασμιώτατον Μητροπολίτην Μαυροβουνίου κ. Ἀμφιλόχιον, ὁ δέ  Μητροπολίτης Μαυροβουνίου ἐπέδωσεν εἰκόνα τοῦ ἁγίου Ἰωάννου Βλαδιμήρου εἰς τόν Πατριάρχην Ἱεροσολύμων.
Μετά ταῦτα, τῆς λειτουργίας ἀπολυθείσης, ἡ Πατριαρχική Ἀρχιερατική καί Ἱερατική Συνοδεία ἐξῆλθε τοῦ Ναοῦ ἐν τῇ ἐνθέρμῳ καί ἐν χαρᾷ ἀνεκλαλήτῳ ὑποδοχῇ τοῦ λαοῦ, συνωστιζομένου, ἵνα λάβῃ τήν εὐλογίαν .
Ἡ συνοδεία κατέληξεν εἰς τήν κάτωθι τοῦ Ναοῦ αἴθουσαν διά σύντομον κέρασμα καί μετά τοῦτο παρευρέθη εἰς ὑπαίθριον ἐκτεταμένον καί στεγαζόμενον δι’ ἀντιηλιακοῦ στεγάστρου χῶρον, διά τό μεσημβρινόν γεῦμα, τό ὁποῖον παρέθεσε ὁ φιλοξενῶν Μητροπολίτης κ. Ἀμφιλόχιος.
Εἰς τήν τράπεζαν ταύτην προσεφώνησεν ὁ Μακαριώτατος Πατριάρχης Ἱεροσολύμων κ.κ. Θεόφιλος ἀγγλιστί, (ἀναρτηθήσεται προσεχῶς).

Πατριαρχείο Ιεροσολύμων