Μια ζωγραφιά του Παραδείσου η Κατασκήνωση της Ι.Μ. Νικαίας

Εἶναι πολλά αὐτά πού συνθέτουν τούτη τή μοναδική ὀμορφιά. Εἶναι τό ὄμορφο ἐκκλησάκι στό κέντρο τοῦ συγκροτήματος∙ εἶναι τά δέντρα
πού χαρίζουν τή σκιά τους∙ εἶναι ὁ ἄριστα διαμορφωμένος χλοοτάπητας (γκαζόν)∙ εἶναι τά ἐξοπλισμένα γήπεδα καί ἡ μεγάλη πισίνα πλάι τους∙ εἶναι τά περιποιημένα δωμάτια τῶν κατασκηνωτῶν καί κατασκηνωτριῶν∙ εἶναι ἡ εὐρύχωρη τραπεζαρία, τό Ἀρχηγεῖο, τό ἰατρεῖο καί τόσα ἄλλα. 

Πάνω ἀπό ὅλα οἱ ψυχές τῶν ἀνθρώπων∙ οἱ κοπέλες πού ἀσκοῦν τό ἔργο τῆς Ἀρχηγοῦ, τῆς Κοινοτάρχισσας ἤ Ὁμαδάρχισσας, καί λαχταροῦν νά ἐνσταλάξουν στά κορίτσια τοῦ Λυκείου, πού φιλοξενοῦνται αὐτή τήν Δ΄ περίοδο τήν ἐλπίδα γιά καλύτερη ζωή, τή χαρά τῆς συνύπαρξης, τῆς γνωριμίας, τῆς δημιουργίας ἀγαπητικῆς σχέσης πού θά ἀντέξει στή φθορά τοῦ χρόνου.

Ἀνάμεσα στά φυσικά καί στά πνευματικά λουλούδια, τά κορίτσια μας, ὁ Σεπτός Ποιμενάρχης Σεβ. Μητροπολίτης Νικαίας κ. Ἀλέξιος. 

Ἕνας Ἱεράρχης ἀρχοντιᾶς, εὐγένειας, εὐρύτητας πνεύματος, εὐθύνης, φιλανθρωπίας καί διαρκοῦς ἀγωνίας γιά τόν ἄνθρωπο καί τά προβλήματά του. 

Εἶναι ὁ Ἐπίσκοπος πού ἀγωνιᾷ γιά τά πνευματικά του παιδιά. Ἕνα χρόνο τώρα, πλάι στίς τόσες του ἔγνοιες, νά μή λείψει ἕνα πιάτο φαγητό ἀπό κανένα σπίτι, νά μή μείνει κανείς ἀσθενής μόνος, νά μή βρεθεῖ κανείς ἀπαρηγόρητος ἀπό τήν «ἔξοδο» τοῦ προσφιλοῦς του προσώπου, σχεδιάζει ὑπεύθυνα καί ἑτοιμάζει προσεκτικά τήν ἑπόμενη κατασκήνωση. 

Νά περάσουν ὄμορφα τά παιδιά, νά μήν τούς λείψει τίποτα, νά συνδυαστεῖ ἁρμονικά ἡ ὑλική μέ τήν πνευματική τροφή∙ νά ἀξιοποιηθεῖ πλήρως καί τούτη ἡ περίοδος, ὅπως καί οἱ προηγούμενες, ὥστε νά εἶναι πλούσιος καί ὁ ἐφετινός ἀπολογισμός.

Τά κορίτσια τόν περιτριγυρίζουν σάν μελίσσια, γιά νά πάρουν τό γλυκύ πνευματικό νέκταρ πού θά τούς προσφέρει. 

Συμπροσεύχεται μαζί τους στό ἐκκλησάκι, στέκει πλάι τους στήν ἔπαρση τῆς Σημαίας, τραγουδᾷ κι Ἐκεῖνος τόν Ἐθνικό μας Ὕμνο, συνεστιάζεται μέ τά παιδιά καί δέ διστάζει νά γίνεται τραπεζοκόμος. 

Κι ὕστερα κάθεται καί τά ἀκούει προσεκτικά∙ ἀφουγκράζεται ὄνειρα καί ἀγωνίες καί ἀξιολογεῖ νεανικούς καρδιακούς παλμούς, γιά ἕνα αὔριο πού δείχνει μουντό καί μονάχα ἡ Ἐκκλησία τοῦ δίνει νόημα καί ὁ Ἐπίσκοπός μας τό χρωματίζει μέ τό πινέλο τῆς δικῆς του καρδιᾶς, μέ προσμονή στή Θεία Πρόνοια, ὅπου θά ἐνταχθεῖ ὁ ἀνθρώπινος μόχθος, γιά νά καρπίσει καί νά δώσει ἀποτέλεσμα. 

Στό τέλος ἀπευθύνει πρόσκληση στίς κοπέλες, νά μετάσχουν στή Θεία Λειτουργία στον Καθεδρικό Ναό Αγίου Νικολάου Νικαίας τῆς Κυριακῆς 13ης Σεπτεμβρίου, γιά τή μνήμη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων τῆς Μικρᾶς Ἀσίας καί τοῦ Πόντου, γιά τήν ἀνάμνηση καί τῶν προγόνων τους, ἐπωνύμων καί ἀφανῶν μαρτύρων. 

Εὐλογημένη καί τούτη, ἡ τελευταία κατασκηνωτική περίοδος, πάνω στήν ὀμορφιά τῆς Στεφάνης Βοιωτίας, μέ τίς χαρούμενες φωνές, μέ τή μυρωδιά τῶν λουλουδιῶν, μέ τήν παρατήρηση τῶν ἀστεριῶν τή νύχτα, μέ τήν ἀταλάντευτη ἀπόφαση καί συνάμα ὑπόσχεση γιά μιά ἐντονότερη προσπάθεια στά μαθήματα τοῦ Σχολείου καί σέ ἐκεῖνα τῆς ζωῆς, μέ τήν εὐλογία τοῦ Σεπτοῦ Ποιμενάρχου, μέ τήν εὐχή τῶν γονέων τους, καί πάντοτε μέ εὐλάβεια στήν ὑπακοή τοῦ Χριστοῦ.