ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΟΥ ΤΕΛΩΝΟΥ & ΦΑΡΙΣΑΙΟΥ

‘Ο Θεός ιλασθητί μοι τώ αμαρτωλώ

Αγαπητοί μου αδελφοί.

Όσες αρετές και όσα αμαρτήματα γίνονται δια του Σώματος επειδή υποπίπτουν εις τας σωματικάς μας αισθήσεις , ο άνθρωπος πολύ δύσκολα τα βλέπει και τα ακούει και φυσικά πολύ δύσκολα τα διακρίνει.

Η αρετή και η κακία επειδή είναι έργα της ψυχής μας κρύπτονται από τας σωματικάς μας αισθήσεις και αυτή η ψυχή του ανθρώπου δύσκολα αισθάνεται και ακόμη δύσκολα ο νους  διακρίνει την μια από την άλλη .

Η ταπείνωσης είναι διάθεση της ψυχής Αγια και Σωτήριος ,η δε υπερηφάνεια είναι πάθος της ψυχής πονηρό και ολέθριον.

Εμείς οι άνθρωποι δυστυχώς πολύ δύσκολα καταλαβαίνουμε πότε είμεθα ταπεινοί και ποτέ υπερήφανοι.

Ο Παντεπόπτης Ιησούς Χριστός γνωρίζοντας πολύ καλά ότι εμείς οι άνθρωποι την υπερηφάνεια την έχουμε ως ροπή ,και για την ταπείνωση όλοι είμεθα αδιάφοροι , με την παραβολή του σημερινού Ευαγγελίου μας περιέγραψε τόσο την υπερηφάνεια με όλες τις βλάβες αυτής την δε ταπείνωση με τις ωφέλειες αυτής , όχι εξωτερικά του ανθρώπου αλλά εσωτερικά της ψυχής.

Ο κύριος λαμβάνει τα δυο πρόσωπα της παραβολής του τον μεν ένα από της τάξεως των φαρισαίων οι οποίοι ήταν υποκριται και υπερήφανοι όπου αν έκαναν μια καλή πράξη την έκαναν μόνο για να φανούν καλοί και ενάρετοι στους ανθρώπους και για να τους εγκωμιάζουν.

Τον δε άλλον από της τάξεως των τελώνων οι οποίοι έπαιρναν τους φόρους αδικούντας και πιέζοντας τον λαον και απ'ολους εθεωρούνταν αμαρτωλοί.

Τα δυο αυτά πρόσωπα παρουσίασε ο Ιησούς να προσεύχονταν στον Ναον.

Τρία είναι τα είδη προσευχής αγαπητοί μου πρώτον η ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ όπου δοξολογούμε τον θεον δια τα θαυμαστά και εξαίσια έργα του.

Δεύτερον η ΕΥΧΑΡΙΣΤΙΑ όπου ευχαριστούμε τον θεον για τις προς εμάς ευεργεσίες του .

Και τρίτον Η ΔΕΗΣΙΣ δια της οποίας παρακαλούμε τον θεον και του ζητούμε τα προς την Σωτηρίαν της ψυχής μας αιτήματα.

Έχουμε λοιπόν τον μεν φαρισαίο να προχωρεί εις το μέσον του ναού αγέρωχος και σε στάση επιδεικτική να αρχίζει να προσεύχεται  αρχίζοντας να εγκωμιάζει τον εαυτόν του λέγοντας  ο θεός ευχαριστώσι ούτος καλά άρχισε την ευχαριστία αλλά όχι προς τον θεον που τον αξίωσε να πράξη ότι καλό έπραξε αλλά προς τον εαυτόν του και αποδίδει ότι καλό έπραξε εις τις δικές του δυνάμεις.

Γεμάτος υπερηφάνεια και χωρίς ελάχιστη συντριβή καρδίας στέκετε ενώπιον του θεού και ως άγιος λέγει:δεν είμαι εγώ άρπαγας , η άδικος ,η μοιχός, όπως είναι οι άλλοι άνθρωποι και εκδικητής και δυνάστης όπως είναι ο τελώνης  ενώ εγκωμίαζε τον εαυτόν του δια τις καλές πράξεις του ,όπως ότι νηστεύει δυο φορές την εβδομάδα την Δευτέρα όπου ανέβηκε ο Μωϊσής εις το όρος να λάβει τις εντολές και την πέμπτη όπου κατεβηκε με τις εντολές από το όρος, κατά τον Ιουδαικόν Νόμον. Ακόμη καυχιόταν ότι αυτός δίνει περισσότερα από όλους τους άλλους.

Αντίθετα ο Τελώνης με πλήρης συντριβή καρδίας ήταν μακριά του Ιερού θυσιαστηρίου  γιατί θεωρούσε τον εαυτόν του ανάξιον να πλησιάσει και χωρίς να δώσει καμία σημασία για τις προσβολές του Φαρισαίου έκλινε την κεφαλήν του και άρχισε να προσεύχεται εφώναζε προς τον θεον ότι είναι αμαρτωλός ζητώντας από τον θεον έλεος  θεέ μου ελεησον με ,γενού ίλεως από το πλήθος των αμαρτιών μου και κτυπώντας το στήθος του έλεγε με δυνατή φωνή προς τον θεον :

Ο ΘΕΟΣ ΙΛΑΣΘΗΤΙ ΜΟΙ ΤΩ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.

Ποιοι από τους δυο αυτούς ήρθαν δικαιωμένοι από τον θεον ασφαλώς ο τελώνης καθώς μας λέγει ο κύριος μας : πάς ο υψών εαυτόν του ταπεινωθήσεται, ο δε ταπεινών εαυτόν  υψωθήσεται.

Από το σημερινό Ευαγγέλιον αγαπητοί μου αδελφοί μαθαίνουμε ότι η μεν υπερηφάνεια του ανθρώπου είναι στέρηση της επουρανίου βασιλείας του θεού και η κορυφή όλων των κακών, η δε Ταπείνωσης είναι απόλαυσης της ουρανίου βασιλείας και κορυφή όλων των αρετών.

Η ψυχή η οποία έχει μέσα της ταπείνωσης αυτήν την υπέροχη αρετή είναι πάντοτε ήρεμος και κανένα πάθος δεν γίνεται να εισχωρήσει σε αυτή και να την ταράξει έτσι ώστε ο άνθρωπος να πέσει σε σφάλμα πάντα η μετάνοια είναι αυτή που οδηγεί τον άνθρωπο εις το έργον το αγαθόν.

Γι’αυτόν τον λόγον αγαπητοί μου αδελφοί πρέπει εμείς οι άνθρωποι να αποβάλουμε την δαιμονική υπερηφάνεια και ας αγαπήσουμε την αγιαν ταπείνωση η οποία φέρνει κατάνυξη εις την καρδίαν, δάκρυα μετανοίας εις τους οφθαλμούς μας, και το στόμα μας να διαλαλεί σε κάθε στιγμή της ζωής μας τα λόγια του Τελώνου : Ο ΘΕΟΣ ΙΛΑΣΘΗΤΙ  ΜΟΙ ΤΩ ΑΜΑΡΤΩΛΟ.

Αυτά τα λίγα λόγια ας γίνουν οδηγοί εις την ζωή μας, έτσι ώστε όλοι οι άνθρωποι να γίνουμε άξιοι της επουρανίου και αιωνίου  βασιλείας του θεού μας…….

Να είσθε καλά ο καλός θεός μαζί σας

Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης