ΙΕΡΑ ΠΑΝΗΓΥΡΙΣ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑΝΤΟΣ

Με κατάνυξη έγινε απόψε  ο πανηγυρικός εσπερινός του Αγίου Μάμαντος Καμάρας όπου η συμμετοχή του κόσμου ήταν συγκινητική ,
συμμετείχαν εις τον εσπερινό ο εφημέριος μας Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης και οι πατέρες από της γύρω ενορίες Π Ηλίας Κομινάκης και ο Π Φώτιος Τζαμουράνης έψαλαν οι κκ Δημόπουλος Ιωάννης και Δρακοπούλος Ιωάννης.
Τον θειο λόγο κήρυξε ο Εφημέριος μας.

Μετά την αρτοκλασία προσφέρθηκαν γλυκά και αναψυκτικά.
Αύριο η πανηγυρική θεια λειτουργία θα αρχίσει 7.30πμ
Εκ του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου 

ΒΙΟΣ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΜΑΜΑ 

Ο άγιος Μάμας στην ορθόδοξη αγιογραφία εικονίζεται ως καβαλάρης πάνω σε ένα λιοντάρι και τούτο, διότι είχε φιλικές σχέσεις με τα ζώα και με αυτά ακόμη τα λεγόμενα άγρια. Το γεγονός αυτό στον χώρο της Ορθόδοξης Εκκλησίας δεν είναι παράδοξο και το συναντούμε στην ζωή πολλών Αγίων. Δεν ήσαν θηριοδαμαστές, όπως συμβαίνει στο “τσίρκο”, αλλά ημέρευαν τα ζώα με την καθαρότητα της καρδιάς τους, την απλότητα και την αυθεντική αγάπη. Η Χάρις του Αγίου Πνεύματος που πλημμύριζε την ύπαρξή τους έκανε τα θηρία να ημερεύουν και να τους υπηρετούν.

Μικρός ο Μάμας έπινε γάλα από ελαφίνες. Ο άγιος Γρηγόριος ο θεολόγος λέγει ότι κάθε έλαφος έτρεχε να προλάβει την άλλη για να δώσει αυτή πρώτη τον μαστό της και να θηλάσει τον Άγιο. Αυτό γινόταν γιατί ορφάνεψε μικρός. Οι γονείς του αξιώθηκαν να χύσουν το αίμα τους για την δόξα του Χριστού και το παιδί μεγάλωσε με την θετή μητέρα του Αμμίαν, την οποία φώναζε μαμάν, γι’ αυτό και τον ονόμασαν Μάμα. Από μικρός έδειχνε ότι θα βαδίσει στα αχνάρια των Μαρτύρων γονιών του. Είχε την ίδια ζωή με αυτούς και αξιώθηκε και του ιδίου μακαρίου τέλους.

Όσοι εκκαθάρισαν την καρδιά τους με την προσευχή, την άσκηση και την μυστηριακή ζωή, αυτοί αξιώθηκαν της μεγάλης δωρεάς του Αγίου Πνεύματος. Έφθασαν στην προπτωτική κατάσταση, δηλαδή απόκτησαν ζωντανή κοινωνία με τον Τριαδικό Θεό. Στον παράδεισο οι πρωτόπλαστοι είχαν αγάπη μεταξύ τους, αλλά και με τα άλογα ζώα, με τα δένδρα, τα πουλιά, ακόμη και με τα άγρια θηρία, τα οποία κάθονταν κοντά τους σαν ήρεμα αρνάκια. Αυτό που διατάραξε και διαταράσσει τις σχέσεις του ανθρώπου με την λογική, αλλά και την άλογη κτίση είναι η αμαρτία, η οποία έχει κοινωνικές προεκτάσεις. Η αμαρτία είναι αρρώστια. Όποιος ζει μέσα στην αμαρτία χωρίς να ζητά να απαλλαγή από αυτήν, αλλά και από τα διάφορα πάθη που αυτή δημιουργεί, είναι άτομο αρρωστημένο. Και τα αρρωστημένα άτομα είναι εκείνα που αρρωσταίνουν τους κοινωνικούς θεσμούς, αλλά και οι κοινωνικοί θεσμοί, στην συνέχεια, αρρωσταίνουν περισσότερο τα άτομα. Η θεραπεία από αυτή την ασθένεια γίνεται με την μετάνοια και την άσκηση, δηλαδή με την προσπάθεια να βιώσει κανείς τις εντολές του Χριστού, να καθαρθεί από τα πάθη και να γίνει πρόσωπο. Να βιώσει την εσωτερική ελευθερία και την αληθινή αγάπη πού, κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή, είναι “έκγονος απαθείας”, και οδηγεί στην προσωπική κοινωνία με τον προσωπικό Θεό της Εκκλησίας, αλλά και στην σωστή επικοινωνία με τον συνάνθρωπο, και με όλη την κτίση.

Οι άγιοι έχουν ευαίσθητη καρδιά, αγαπούν την φύση και πονούν όταν την βλέπουν να καταστρέφεται, όμως δεν την απόλυτοποιούν, δεν την ειδωλοποιούν και δεν την λατρεύουν. Δεν είναι φυσιολάτρες, αλλά είναι λάτρεις του Τριαδικού Θεού και αγαπούν όλα όσα Εκείνος δημιούργησε. Χαίρονται και αγαπούν την κτίση, γιατί μέσα σε αυτήν βλέπουν τους λόγους των όντων. Κάθε δημιούργημα του Θεού έχει μέσα του την άκτιστη ανέργεια του Δημιουργού Του. Η άλογη λατρεία της φύσης, από την μιά, και η καταστροφή της, από την άλλη, είναι παρά φύσιν καταστάσεις, όπου και στις δύο πρυτανεύει η φιλαυτία και προσωπικό συμφέρον. Στην πρώτη, προστατεύεται η κτίση όχι προς δόξα Θεού και από ανιδιοτελή αγάπη, αλλά από ιδιοτέλεια και φιλαυτία. Για να απολαμβάνει κανείς όλα τα αγαθά της και να περνά καλά. Αλλά και στην δεύτερη, πάνω από όλα τίθεται το συμφέρον χάριν του οποίου καταστρέφεται η φύση με τραγικές συνέπειες για τον άνθρωπο. Η απληστία δημιουργεί την υπερκατανάλωση, και αυτή με την σειρά της την υπερπαραγωγή με αποτέλεσμα να βιάζεται και να καταστρέφεται η φύση, η οποία στην συνέχεια “εκδικείται τον άνθρωπο”. Όμως στην πραγματικότητα ο άνθρωπος είναι εκείνος που αυτοκαταστρέφεται.

Διάβαζα, στις αρχές του προηγουμένου μηνός, σε ημερήσια αθηναϊκή εφημερίδα ότι κάπου μεταξύ Αθήνας και Λαμίας υπάρχει νεκροταφείο ζώων. Μάλιστα, για του λόγου το αληθές, δημοσίευε και φωτογραφία. Έγραφε ότι γίνονται κηδείες στα ζώα, και σπαταλούνται αρκετά χρήματα για τάφους, μερικοί από τους οποίους είναι πολυτελείς. Πάνω σε αυτούς είναι γραμμένα τα ονόματα των ζώων και διάφορα στιχάκια που φανερώνουν λατρεία σε αυτά. Η απουσία του Θεού από την ζωή του ανθρώπου οδηγεί σε τέτοιες ακραίες και ανισόρροπες καταστάσεις.

Ο άγιος Μάμας, όπως άλλωστε όλοι οι Άγιοι, ήταν άνθρωπος αληθινός και ισορροπημένος. Λάτρευε τον Δημιουργό της κτίσεως και αγαπούσε και σεβόταν τα δημιουργήματά Του, μέσα στα οποία υπάρχει η άκτιστη ενέργειά Του.

Τελειώνοντας θα ήθελα να αναφέρω και το ότι, ο άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος τον ονομάζει όχι μόνο μάρτυρα, αλλά και ποιμένα, παρ’ όλο που δεν είχε λάβει την μυστηριακή ιερωσύνη. Και τούτο, διότι οι άγιοι είναι οι αληθινοί ποιμένες του λαού, που τον οδηγούν στην σωστή και ισορροπημένη ζωή και τελικώς στην σωτηρία. “Μάμας ο περιβόητος και ποιμήν και μάρτυς, ο πρότερον τας ελάφους αμέλγων νυν δε ποιμένων λαόν Μητροπόλεως...”.
Πρωτοπρεσβύτερος Μιχαήλ Μεγαγιάννης